وضعیت فعلی و الزامات اعتبار آتی برای تشخیص انگل در غذا
تک یاخته ها و کرم های انگلی گروه های بسیار متنوعی از موجودات یوکاریوتی هستند که می توانند باعث بیماری در انسان و حیوانات شوند. انتقال به انسان می تواند از طریق مسیرهای مختلفی از جمله حیوان به فرد یا تماس فرد به فرد، آب، خاک و غذا رخ دهد. بسیاری از انگل ها (تک یاخته ها و کرم ها) می توانند از طریق غذا منتقل شوند و منجر به عفونت هایی با عوارض بالا و همچنین شیوع بیماری شوند. اگرچه اهمیت انگل های منتقله از غذا توسط بسیاری از بخش های صنایع غذایی به رسمیت شناخته شده است، روش های تحلیلی استاندارد و روش های اعتبارسنجی برای آزمایش مواد غذایی برای انگل های منتقله از غذا وجود ندارد.
تک یاخته ها و کرم های انگلی گروه های بسیار متنوعی از موجودات یوکاریوتی هستند که می توانند باعث بیماری در انسان و حیوانات شوند. انتقال به انسان می تواند از طریق مسیرهای مختلفی از جمله حیوان به فرد یا تماس فرد به فرد، آب، خاک و غذا رخ دهد. بسیاری از انگل ها (تک یاخته ها و کرم ها) می توانند از طریق غذا منتقل شوند و منجر به عفونت هایی با عوارض بالا و همچنین شیوع بیماری شوند. اگرچه اهمیت انگل های منتقله از غذا توسط بسیاری از بخش های صنایع غذایی به رسمیت شناخته شده است، روش های تحلیلی استاندارد و روش های اعتبارسنجی برای آزمایش مواد غذایی برای انگل های منتقله از غذا وجود ندارد.
روشهای کنونی برای تشخیص انگل های منتقله از غذا و اعتبار آنها، با تمرکز بر انگل های منتقله از غذا اولویتدار در اروپا مورد بازبینی قرار گرفتهاند و شامل کرمهای Echinococcus multilocularis، Echinococcus granulosus، Taenia saginata، Trichinella spp.، و Anisakidae، و تک یاختههای gondii، Toxoplasma. Cryptosporidium spp.، و Giardia duodenalis. هستند. روشهای استاندارد برای تشخیص T. saginata در گوشت گاو و گونههای تریچینلا در گوشت ( در بازرسی گوشت در اروپا اجباری هستند)، Anisakidae در ماهی، و Cryptosporidium spp. و G. duodenalis در سبزیجات سبز برگ و میوه های توت وجود دارد. برای سایر انگل های منتقله از غذا یا غذاها، روشهای مورد استفاده در بررسیهای نمونه توصیف شدهاند،اما دادههای اعتبار سنجی عموماً وجود ندارد و محدودیت های تشخیص ارائه نشده است، آزمایش های حلقه به ندرت انجام شده است، و برای اکثر مواد کنترل کیفیت انگل های منتقله از غذا ، طرح های مهارت و استانداردهای مرجع وجود ندارد. استفاده از ذرات جایگزین یا موجودات زنده برای اهداف توسعه روش یا اعتبارسنجی باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. رویههای مستند برای اعتبارسنجی، مانند ISO17468 و ISO16140-2:2016 که برای باکتریها ایجاد شدهاند، عمدتاً برای انگل های منتقله از غذا نامناسب هستند. توسعه و بکارگیری روشهای تشخیص استاندارد و معتبر میتواند درک مسیر انتقال مواد غذایی را افزایش دهد، ارزیابی ریسک را بهبود بخشد و به شناسایی و تأیید نقاط کنترل بحرانی کمک کند.